Wielka Sobota, Oczekujemy Twego przyjścia w chwale

4 kwietnia 2015 r. Wielka Sobota

Oczekujemy Twego przyjścia w chwale


Ewangelia Mk 16, 1-8

Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa. Wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło. A mówiły między sobą: Kto nam odsunie kamień od wejścia do grobu? Gdy jednak spojrzały, zauważyły, że kamień był już odsunięty, a był bardzo duży. Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca, siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę; i bardzo się przestraszyły. Lecz on rzekł do nich: Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go złożyli. Lecz idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: Idzie przed wami do Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział. One wyszły i uciekły od grobu; ogarnęło je bowiem zdumienie i przestrach. Nikomu też nic nie oznajmiły, bo się bały.

 

Rozważanie

„Syn Człowieczy dokonał swego dzieła… teraz wszystko odpoczywa w jedynej  ofierze, ręce Ojca przyjęły Jego tchnienie… Miłość osiągnęła niezmierną porażkę… Jutro, Dzień wyłoni się z grobu.” Słowa hymnu Wielkiego Piątku wprowadzającego w głębię Tajemnicy Wielkiej Soboty…
„Wielka Cisza spowija ziemię, wielka na niej cisza i pustka. Cisza wielka, bo Król zasnął. Ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele a wzbudził tych, którzy spali od wieków. Bóg umarł w ciele a poruszył Otchłań”. (ze starożytnej homilii na Wlk. Sobotę)
Wielka Sobota tchnie tą wielką Ciszą Oczekiwania i pełną głębokiej zadumy, kontemplacji tajemnicy Nieobecności i zarazem niesłychanej Bliskości Miłości  Pana, która dała się ukrzyżować.
W swojej głębokiej, wielkiej i świętej Ciszy, Wielka Sobota wypełniona jest wiarą Maryi. W jednym z hymnów wyśpiewujemy „o Dziewico wierna, raduj się! W ciemności, w której Bóg Cię wzywa, sprawiasz, że jaśnieje na wysokościach Twoja wiara, Którą rozjaśniasz nasze krzyże i rzucasz na nie odblask Pokoju Chrystusa i Jego światła".
Brat Karol w swych adoracjach i rozważaniach przeżywa zawsze bardzo mocno bliskość Maryi,  pisze też o Jej obecności pod krzyżem.
W czasie swych rekolekcji w Nazarecie m.in. pisze "Sługa jest doskonały jeśli jest jak Jego Mistrz. Wypełniać jak najdoskonalej wszystkie Twoje, Panie, wskazania i naśladować Twoje przykłady (…) i umrzeć dla Twojego imienia, oto sposób jak możemy okazać Ci naszą miłość.(…) Miłość wymaga jeszcze jednej rzeczy, mój Boże, i Ewangelia też mi o tym mówi, nie Twoimi Panie słowami ale przez przykład Świętej Dziewicy stojącej u stóp krzyża: Stabat Mater".
Chrystus umiera w ludzkim ciele ale nie przestaje działać… w Credo z wiarą bowiem  wyznajemy, że „zstąpił do piekieł”,  by oznajmić wszystkim zmarłym, że razem z Nim mogą ożyć. Czy naprawdę wierzę, że dzisiaj Jezus zstępuje również do moich piekieł, na dno mojej nędzy i ma moc mnie z niej wyprowadzić, ma moc ożywić to co we mnie umarło?  Za … wyznaję: wierzę, Panie, lecz Ty przymnóż mi wiary. Daj mi, daj nam, nam tę łaskę niezachwianej wiary, wiary Maryi.
Nasza wielkosobotnia Cisza Oczekiwania nie jest więc pustym, smutnym oczekiwaniem. Tchnie radosną powagą pełną nadziei i ufności. Jest zaproszeniem, dla każdego wierzącego, by ożywiać naszą Nadzieję  w sercu świata, który doświadcza nieobecności  Boga. Miłość Boga jest zawsze mocniejsza niż grzech, mocniejsza niż śmierć.

U stóp krzyża razem z Maryją i z Chrystusem Ukrzyżowanym ofiarowujemy Bogu nasze cierpienia, zmagania i niepokoje, cały ból świata oraz tych, wśród których żyjemy, by Bóg nas poprzez nie przeprowadził do Nowego Życia, w chwale Zmartwychwstania.

 

Modlitwa

O Boże wszechmogący, Ojcze naszego Pana Jezusa Chrystusa, który udzielił nam odpuszczenia grzechów i odrodził nas z wody i Ducha Świętego, strzeż nas łaską swoją na życie wieczne (Mszał Polski: Wigilia Paschalna).

 

Rozważa mała siostra Zosia.