Nasz skarb

Ewangelia Mt 2,1-12

Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: „Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon”. Skoro usłyszał to król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: „W Betlejem judzkim, bo tak napisał prorok: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela”. Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: „Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon”. Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do ojczyzny.

Rozważanie

Mędrcy pokazują, że nasze chrześcijaństwo jest drogą. Pierwszym krokiem jest zapatrzenie w niebo, gdyż bez tęsknoty trudno jest dokądkolwiek wyruszyć. Mędrcy nigdy nie odnaleźliby Jezusa, gdyby poszli za własnymi fantazjami czy marzeniami. Gwiazda była dla nich znakiem podporządkowania się Bożemu zamysłowi dotyczącego kierunku ich drogi. Tęsknota za Bogiem przemienia się w podążanie za Jego wolą. Odkrywanie jej jest niekiedy bardzo trudne, gdy poruszamy się jak we mgle. Czasem pozostaje tylko żal, że tak bardzo odeszliśmy od zamysłu Stwórcy.
Do podążania za gwiazdą potrzebujemy ciągłej inspiracji Ducha Świętego. To On daje nam siłę do pójścia Bożymi śladami. Przychodzi moment kiedy gwiazda zatrzymuje się. Nasze rozpędzone nogi być może chciałyby pójść dalej i nie ustawać w poszukiwaniach. Jednak gwiazda zatrzymuje się w… naszym teraz. Każda chwila jest momentem zatrzymania się gwiazdy i odkrywania Jezusa w ciszy. Dziecię nieoczekiwanie mieszka w tym, co w nas najbardziej kruche i słabe. Naszym Betlejem są najlichsze i ostatnie miejsca w nas, nasze porażki i słabości. W naszej biedzie i kruchości są ukryte skarby - tam jest złoto, kadzidło i mirra, które możemy ofiarować Jezusowi.

 Modlitwa

Panie, pozwól nam ofiarować Tobie naszą kruchość i słabość, przemień je w złoto, kadzidło i mirrę, aby Twoja moc objawiła się w naszej słabości.

Rozważa Paweł, Osoba Świecka, Włoszczowa