Duży Dom – Prywatne stowarzyszenie wiernych – Wspólnota Rodzin żyjących duchowością bł. Karola de Foucauld i małej siostry Jezusa Magdaleny.

Chcąc zrozumieć, czym żyjemy we wspólnocie Dużego Domu, trzeba wniknąć w pragnienia, które ukształtowały życie bł. Karola de Foucauld i małej siostry Jezusa Magdaleny. Żyli oni życiem zakonnym, jednak oboje niezwykle głęboko rozumieli i cenili życie rodzinne – często nawiązywali do niego i z niego czerpali swoje intuicje. Wiele myśli zawartych w ich pismach założycielskich jest na tyle uniwersalnych, a równocześnie odkrywczych, że mogą być światłem dla osób żyjących w rodzinach. Staramy się przeszczepić na grunt świeckiego życia elementy duchowości, której uczymy się od brata Karola i msJ. Magdaleny, korzystając z przykładu i doświadczeń małych braci i małych sióstr.
    Wspólnota Duży Dom powstała w 1988 roku. Wielorodzinny budynek został wybudowany przez specjalnie w tym celu założoną Spółdzielnię Mieszkaniową na zwykłych w tamtym czasie zasadach kredytowania mieszkań spółdzielczych. Na poddaszu urządzono prostą kaplicę, mogącą pomieścić nawet kilkadziesiąt osób. Tam, w 1992 roku, za zgodą ks. kardynała Henryka Gulbinowicza w tabernakulum zamieszkał Pan Jezus w Najświętszym Sakramencie. W chwili obecnej w życie Wspólnoty zaangażowanych jest 13 osób.
Duży Dom powstał dla Eucharystii. Członków Wspólnoty łączy wiele, jednak bez wątpienia Msza św. i czas adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie jest centrum naszego życia i stanowi najgłębszy sens istnienia Wspólnoty. W tę rzeczywistość wpisana jest nasza codzienność. Opowieść o Dużym Domu w swoim najistotniejszym wymiarze odnosi się głównie do tej rzeczywistości.
Mieszkamy blisko siebie, jednak Duży Dom nie jest w ścisłym znaczeniu wspólnotą życia. Nie mamy wspólnoty dóbr materialnych – kaplica i pomieszczenia gościnne należą wprawdzie do Wspólnoty, ale każda rodzina zachowuje pełną niezależność finansową. Decyzje, które podejmujemy, nigdy nie sięgają w głąb spraw rodziny. Równocześnie życie łączy nas mocniej, niż byłoby to wtedy, gdybyśmy mieszkali w pewnej odległości i spotykali się systematycznie. Nasuwa się podobieństwo z życiem dużej rodziny – dzieci znają się od małego, wychowują w bliskości, rodzice w sposób naturalny dzielą swoje radości i troski, są blisko, gdy dzieje się coś ważnego lub trudnego. Duży Dom ma swoją misję w Kościele i dlatego nie można o nim myśleć jedynie jako o domu z kaplicą, w którym każda rodzina żyje wprawdzie pobożnie, ale całkowicie niezależnie i bez uwzględniania charyzmatu wspólnoty. Troszcząc się o autentyzm życia wspólnotowego, trzeba mieć na uwadze zarówno wzajemną miłość, jak i wierność misji Wspólnoty. Jednym z powodów, by w tej wierności trwać, jest to, że Pan Jezus w Najświętszym Sakramencie został powierzony Wspólnocie, która zaprosiła Go z miłości i która wie, że nigdy i niczym nie wypowie swojej wdzięczności za ten Dar i za zaufanie, jakim obdarował ją Kościół.
Przynależność do Wspólnoty nie jest związana z koniecznością mieszkania w jednym domu. W statucie Dużego Domu zapisana jest możliwość bycia członkiem stowarzyszonym włączającym się w życie i modlitwę Wspólnoty w zakresie ustalanym indywidualnie.
Małżonkowie, którzy decydują się żyć we wspólnocie, powinni tam odnaleźć swoją drogę życia małżeńskiego. Chodzi jednak nie tylko o to, by wspólnota nie „przeszkadzała” troszczyć się o jedność w małżeństwie. Nasze życie we wszystkich wymiarach jest jednością, wspólnota ma być dla małżeństwa i rodziny naturalnym środowiskiem realizacji miłości. Podstawowe powołanie małżeńskie zostaje wpisane w szerszy ideał. Życie nim nie przeszkadza głębokiej komunii małżonków. Jest dla niej uprzywilejowanym miejscem wypełnienia, miejscem radości nie tylko wspólnotowej, ale i małżeńskiej, wybraną drogą, którą mąż i żona chcą iść z innymi.
Jesteśmy przekonani, że duchowość Nazaretu przeżywana tak, jak ją rozumiał brat Karol, jest bardzo potrzebna i może być realizowana także w życiu świeckim. Są ludzie gorąco kochający Pana Boga, którzy takiej duchowości szukają, nie wiedząc, że istnieje. Jeśli zostanie odkryta, życie kontemplacyjne będzie coraz głębiej przenikać w świat.
Członkowie Wspólnoty Duży Dom podjęli przed laty próbę przeżywania rzeczywistości życia rodzinnego w jak najgłębszej jedności z Panem Jezusem. Staraliśmy się to czynić we wzajemnej wspólnotowej bliskości. Chętnie porozmawiamy o doświadczeniu minionych lat z osobami, które w życiu świeckim dążą do codziennego, głębokiego związku z Bogiem.
Kontakt: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Pod koniec roku 2015 młodzi z różnych wspólnot zakonnych różnych narodowości we Francji z rodziny zakonnej Karola de Foucalda uczestniczyli w spotkaniu z Jean Vanier, twórcą wspólnoty ARCHE/Arki/ w Troly.(jest to nazwa miejsc, gdzie powstała pierwsza wspólnota Arki).

Małe Siostry: Krysia Klara i Kasia Anna w Roku brata Karola zrealizowały uczynki miłosierdzia w Strzelcach Opolskich.

Podczas rekolekcji dla wolontariuszy ŚDM w Opolu obecne były relikwie błogosławionego Karola.

17 stycznia 2016 r. II Niedziela Zwykła

10 stycznia 2015 r. Niedziela Chrztu Pańskiego

6 stycznia 2016 r. Uroczystość Objawienia Pańskiego

Przedstawiciele wspólnot związanych z bratem Karolem zostali poproszeni o wypowiedzi dotyczące przesłania, jakie wyłania się z jego życia i pism. Wielość wspólnot pragnących żyć duchowością Nazaretu, a także mnogość tematów, jakie pojawiają się, gdy próbujemy analizować orędzie brata Karola, pokazują, jak szeroko ono sięga.

Spotkanie komitetu roboczego dotyczącego obchodów Roku Jubileuszowego brata Karola odbyło już po raz drugi w Częstochowie.

3 stycznia 2016 r. II Niedziela po Narodzeniu Pańskim,

Ks. Biskup Opolski Andrzej Czaja, w IV Niedzielę Adwentu (20 grudnia 2015 r.) zainaugurował w Kościele w Polsce Rok Jubileuszowy 100-lecia śmierci bł. brata Karola.  W prezbiterium ustawiona została ikona brata Karola, napisana przez kleryków z Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego w Opolu, a obok niej relikwie brata Karola.

Ksiądz Biskup odmówił modlitwę na rozpoczęcie Roku Brata Karola, a nastepnie oddał cześć relikwiom. Niech tam modlitwa będzie wciąż obecna i żywa, niech stanie się naszą modlitwą Roku Jubileuszowego bł. Karola de Foucauld.

„Ojcze, Ty w każdym czasie obdarzasz ludzi swoją miłosierną miłością. Siłą Twego miłosierdzia przemieniasz całkowicie ich życie. Powołujesz ich i posyłasz ich, aby świadczyli o przebaczeniu, jakiego doznali i miłości, której doświadczyli.
Dziękujemy Ci, Ojcze, za błogosławionego brata Karola de Foucauld, który dla nas stał się świadkiem Twego miłosierdzia i pośrednikiem Twojej łaski.
Dziękujemy Ci za Jego żarliwe umiłowanie Twojego Syna, Jezusa z Nazaretu i poszukiwanie Jego oblicza, za zafascynowanie Tajemnicą Wcielenia, w której w swoim Synu przyjąłeś wszystko, co nasze, aby obdarzyć nas tym, co Twoje.
Dziękujemy Ci za ta intuicję, którą Kościół otrzymał za pośrednictwem bł. Brata Karola: że zwyczajne codzienne życie jest miejscem spotkania z Tobą tak jak był nim Nazaret przez 30 lat dla Jezusa, Twego Syna; że każdy człowiek niezależnie od rasy, religii czy wieku jest naszym bratem i należy się mu szacunek i przyjaźń; że drogą do bliskiej zażyłości z Tobą i do głębokiego spotkania drugiego jest przyjęcie ostatniego miejsca: postawy pokory, małości, dyspozycyjności i służby.
Niech ten Rok Jubileuszowy 100-lecia narodzin dla Nieba bł. brata Karola, włączony w święty Rok Miłosierdzia, będzie okazją do pogłębienia źródeł naszej wiary, wejścia na drogę przemiany serca i otwarcia na łaskę, której zechcesz nam za pośrednictwem brata Karola udzielić – Ty, który wraz z Twoim Synem i Duchem świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Amen.

1 stycznia 2016 r. Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki, Maryi

26 grudnia 2015 r. Drugi dzień w oktawie Narodzenia Pańskiego, święto św. Szczepana, pierwszego męczennika

25 grudnia 2015 r. Narodzenie Pańskie

W IV-tą Niedzielę Adwentu, w promieniach grudniowego słońca, rozpoczęliśmy w Opolu w Kościele w Polsce Rok Jubileuszowy 100-lecia śmierci bł. brata Karola.

20 grudnia 2015 r. IV Niedziela Adwentu

Pan z wami – te słowa, które każdy kapłan wypowiada na początku Eucharystii są ogromnym darem dla człowieka. Spotkanie człowieka z Bogiem polega na działaniu Boga, który udziela człowiekowi łaski, aby mógł postępować na drodze ku zjednoczeniu z Nim. Eucharystia – to życie, w którym schodzi się działanie Boga i człowieka, który ma obowiązek żyć w Bożej obecności.

Artykuły pogłębiające duchowość Nazaretu – będą one zamieszczane od grudnia 2015 r. na naszej stronie.

13 grudnia 2015 r. III Niedziela Adwentu

8 grudnia 2015 r. Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

6 grudnia 2015 r. II Niedziela Adwentu

Relacja z wyjadu o Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie przy ul. Byszewskiej 1, żeby spotkać się z przyszłymi misjonarzami i zabrać pożyczone  przez Centrum na cały Rok Jubileuszowy relikwie brata Karola.

3 grudnia 2015 roku pojechaliśmy w czwórkę: Ludka i Władek z Dużego Domu, Piotr z Opola i mała siostra Kasia do Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie przy ul. Byszewskiej 1, żeby spotkać się z przyszłymi misjonarzami i zabrać pożyczone nam przez Centrum na cały Rok Jubileuszowy relikwie brata Karola.

1 grudnia 2015 r. Wspomnienie bł. Karola de Foucauld

29 listopada 2015 r. I Niedziela Adwentu

Małe Siostry, które przybyły przed dwoma miesiącami do regionu Trentino (okolice Trydentu), aby pracować przy zbiorach jabłek, dzielą się tym czego doświadczyły.

22 listopada 2015 r. Uroczystość Chrystusa Króla

Zaproszenie do świętowania Roku Jubileuszowego 100-lecia śmierci błogosławionego brata Karola de Foucauld

Ogólnopolska Inauguracja Roku Jubileuszowego odbędzie się w IV Niedzielę Adwentu w Opolu.

15 listopada 2015 r. XXXIII Niedziela Zwykła