Łk 1,26-38

Wołanie i odpowiedź

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.

Rozważanie

Bóg daje wielką obietnicę, a za nią wielkie po-wołanie: Porodzisz Syna Najwyższego, a Jego panowanie będzie bez końca.

Maryja daje pokorną odpowiedź złożona z trzech elementów: pytanie, aby lepiej zrozumieć; określenie tożsamość, aby wyrazić kim jest: służebnica Pana; deklaracja współpracy z łaską- "niech mi się stanie".

Brat Karol często na modlitwie zadawał pytania Bogu, gdy rozeznawał, porzadkował swoje życie i w sercu rozpoznawał Boże obietnice. Zaczynał od pytania o tożsamość (kto?) i działanie (co?).

Modlitwa

Jezu, pozwól mi w sposób świadomy i przemyślany odpowiadać na Twoje wołanie.

Rozważa ks. Mateusz, Wspólnota Kapłanska Jezus Caritas, Koszalin