W dniach 17-22 października na Velehradzie w Czechach odbyło się spotkanie Regionu małych sióstr Jezusa Europy Środkowo-Wschodniej: Chorwacja, Czechy, Słowacja, Polska, Węgry. Było nas 40 małych sióstr z różnych narodowości: Polki, Słowaczki, Chorwatki, Węgierki, jedna Czeszka, Francuzka, Słowenka, Włoszka. W spotkaniu tym, z różnych powodów, nie mogło uczestniczyć 11 sióstr, większość z nich łączyła się z nami przez Skype’a.

Dwa pierwsze dni w całości były poświęcone sprawom Regionu, procesowi rozeznania, w którym od ponad roku jesteśmy.
Spotkanie zaczęło się wprowadzeniem biblijnym do tekstu z Filipian, 2, 5-7, którym od roku modlimy się we wspólnotach. Temat, który od roku nam towarzyszy jako Regionowi, to małość. W tym duchu dzieliłyśmy się również w grupach, odpowiadając na pytania: jak dzisiaj rozumiem/doświadczam drogi dziecięctwa, drogi Żłóbka i w czym tą drogę zdradzam… Oprócz tego osobistego dzielenia, przyglądałyśmy się w konkrecie rzeczywistości naszego Regionu, próbując zobaczyć, jakie konkretne kroki mamy podjąć, by żyć w wierności naszemu charyzmatowi i misji na miarę naszych obecnych sił i łaski, która im towarzyszy. W tych rozmowach pomagała nam siostra Sacre-Coeur z Austrii. W tym czasie nasze dwie „najmłodsze”: Kamila i Marysia, miały spotkanie z jedną z sióstr na temat życia kontemplacyjnego w świecie.
Dwa kolejne dni były poświęcone przekazaniu treści Kapituły, prezentacji Konkluzji i odpowiedziom na pytania ich dotyczących – tą część spotkania poprowadziły dwie małe siostry, Lubica ze Słowacji i Nelli z Węgier, które jako delegatki uczestniczyły w Kapitule.
W sobotę wieczorem świętowałyśmy okrągłe urodziny niektórych małych sióstr i jubileusze innych.
Zakończyłyśmy modlitwą poświęcenia Fraterni Matce Bożej całego świata, którą siostry modliły się również na zakończenie Kapituły.
23 października rano rozjechałyśmy się do fraterni w naszych krajach, z wdzięcznością za to spotkanie umacniające naszą przynależność do Chrystusa, Kościoła powszechnego i Fraterni, z pragnieniem, by odpowiadać jak najwierniej na powołanie, którym Jezus nas obdarzył, w miejscach naszego posłania.