Nasze ofiarowanie

Łk 2, 22-40

Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Rozważanie

"Jak szybko zostanie ubogim ten, kto z wiarą przyjmuje Twoje słowa: "jeśli chcesz być doskonały, sprzedaj wszystko, co masz i rozdaj ubogim" (Umiłowane ostatnie miejsce).
"A Twoją duszę miecz przeniknie" Łk 2, 35a
Słuchanie i przyjęcie Słowa Bożego to pierwszy krok do całkowitego zdania się na Boga. Miecz w symbolice biblijnej to Słowo Boga (jeden z symboli przenikniętego Serca Maryi). Ono wiernie poprowadziło Maryję przez całe życie i wprowadziło ją w całkowite ubóstwo - zależność od Boga. Słowo poprowadziło św. Karola na pustynię aż po granice ubogiego braterstwa.
Słuchać i przyjąć słowo - droga naszego ofiarowania.

Modlitwa

Maryjo uboga i zasłuchana w Słowo, wyproś nam życie przeniknięte Słowem.

Rozważa ks. Paweł, Wspólnota Kapłańska Jezus Caritas, Koszalin