Mk 3, 20-35

Nadzieja mimo wszystko

Jezus przyszedł z uczniami swoimi do domu, a tłum znów się zbierał, tak że nawet posilić się nie mogli. Gdy to posłyszeli Jego bliscy, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: "Odszedł od zmysłów". A uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili: "Ma Belzebuba i mocą władcy złych duchów wyrzuca złe duchy". Wtedy przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: "Jak może Szatan wyrzucać Szatana? Jeśli jakieś królestwo jest wewnętrznie skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc Szatan powstał przeciw sobie i jest z sobą skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. Nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i dopiero wtedy dom jego ograbi. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego". Mówili bowiem: "Ma ducha nieczystego". Tymczasem nadeszła Jego Matka i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać. A tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: "Oto Twoja Matka i bracia na dworze szukają Ciebie". Odpowiedział im: "Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?" I spoglądając na siedzących dokoła Niego, rzekł: "Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten jest Mi bratem, siostrą i matką".

Rozważanie

Dzisiejsza liturgia słowa prowadzi nas w głąb tajemnicy grzechu, zbawienia i jedności z Bogiem. Każde z czytań ukazuje inną perspektywę tej relacji, podkreślając jednocześnie, że Bóg w swojej nieskończonej miłości zawsze dąży do przywrócenia harmonii i jedności z człowiekiem.

Te czytania zapraszają nas do zastanowienia się nad naszym miejscem w Bożym planie zbawienia. Historia upadku Adama i Ewy przypomina nam o konsekwencjach grzechu, ale jednocześnie o Bożej obietnicy zbawienia, a św. Paweł wzywa do wytrwałości i nadziei na życie wieczne.

Ewangelia stawia przed nami wyzwanie do zjednoczenia z Chrystusem i Jego misją. Jezus pokazuje, że prawdziwa więź z Nim nie opiera się na więzach krwi, ale na wspólnym dążeniu do pełnienia woli Bożej. Jesteśmy wezwani do budowania wspólnoty opartej na miłości, jedności i posłuszeństwie wobec Boga.
Nadzieja jaką jest w tych tekstach popycha nas, byśmy tak jak brat Karol oddali się w ręce Ojca, z lękami, niepokojem, ale i ufnością, że On jest!
Brat Karol pisał: „Od chwili gdy poznałem, że Bóg jest, nie mogę Go nie kochać”.

Modlitwa

Prośmy Boga, aby umocnił naszą wiarę i pomógł nam wytrwać w trudnych chwilach. Niech nasza relacja z Chrystusem będzie głęboka i autentyczna.

Rozważa ks.Jakub, Wspólnota Kapłańska Jezus Caritas, Poznań