Mt 16,13-19

Kim jesteś?

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Rozważanie

Ewangelia dzisiejszej uroczystości dwóch apostołów skupia nas na osobie św. Piotra. Ale czy pytanie Jezusa do uczniów, a więc i do Piotra: „A według was, kim jestem?”, nie współgra z pytaniem Szawła pod Damaszkiem: „Kim jesteś, Panie”?
Obaj, św. Piotr jak i św. Paweł stanęli wobec tego pytania: kim jest Jezus? Szukali odpowiedzi na to pytanie często polegając tylko na swoich możliwościach i swojej mądrości. Często też chcieli sprowadzić Jezusa do swoich wyobrażeń, swojej wizji, swoich planów i oczekiwań. Piotr wyrażał czasami opór wobec tego co mówił i robił Jezus, a Szaweł zdecydowanie zwalczał Go prześladując chrześcijan. Jezus natomiast delikatnie, ale stanowczo korygował ich myślenie, ale przede wszystkim chciał, aby poznali Go sercem przez miłość i wiarę. Poznać Jezusa można tylko przez wejście w relację z Nim, zaufanie Mu i powierzenie swojego życia w całej prawdzie tego kim jestem i jaka jest historia mojego życia.
Czy nie podobną, choć bardzo swoją i osobistą drogą poznawania Jezusa szedł brat Karol? Czy pytanie Jezusa: „A według was, kim jestem?”, nie współgra z modlitwą Karola: „Panie, jeżeli istniejesz spraw, abym Cię poznał”. Czy nie jest to jak wołanie Szawła: „Kim jesteś, Panie?”
Św. Piotr i św. Paweł, jak również św. Karol wyznaczają mi drogę poznawania Jezusa, abym również ja miał odwagę wciąż na nowo stawiać sobie w głębi mojego serca pytanie: „Kim jesteś dla mnie Jezu? Jaką przestrzeń mojego serca i życia zajmujesz? Jak bardzo wpatruję się w Ciebie, aby z Tobą powierzać się Ojcu? Czy ufam Tobie do końca?”

Modlitwa

„Jezu, Panie mój, uwielbiam Cię. Najświętsza Dziewico, św. Józefie pozwólcie mi, w tym błogosławionym dniu święta dwóch wielkich sług Pańskich klęknąć razem z wami u stóp Jezusa. Święty Piotrze, św. Pawle, moi Ojcowie, zegnijcie moje kolana przed Najświętszą Rodziną. Święty Piotrze, najwyższy pasterzu, prowadź mnie w obecności Jezusa! Święty Pawle, apostole narodów, ty, którego przynaglała miłość Chrystusa, ty, który byłeś naśladowcą Chrystusa, naucz mnie kochać Go, służyć Mu i naśladować ukochanego Jezusa. Obydwaj, nauczcie mnie oddawać się Jezusowi i trwać w tym oddaniu; z czystym sercem szukać Jego woli i doskonale ją wypełniać; rzucać się ze św. Piotrem w morze i chodzić po wodzie, trzymając za rękę Jezusa, bez obawy przed wiatrem i falą; aż do końca, aż do śmierci podążać za Jezusem. Obydwaj naśladowaliście Go w doskonały sposób, a ponieważ On chce, abym i ja tak postępował, powierzył mnie waszej ojcowskiej opiece. Pomóżcie mi Go naśladować, pomóżcie mi iść za Nim, Ojcowie, ja sam oddaję się w wasze ręce. Sprawcie, bym w każdej chwili mojego życia wypełnił wolę Jezusa. Amen!”
Karol de Foucauld, Z biegiem czasu, s. 93

Rozważa ks. Robert, Wspólnota Kapłańska Jezus Caritas, Chrośla