Chrystus Skałą

Mt 16,13-19

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Rozważanie

„Ty jesteś Piotr, Skała.” Słowo skała, może znaczyć również kamyczek, czyli coś dużo słabszego i mniejszego od skały. Bóg wybrał to co słabe w oczach świata. Bóg ma upodobanie w tym co małe i słabe. Św. Paweł przywołuje słowa Jezusa wypowiedziane go niego: „Wystarczy ci Mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali.”
Może to też mówi do Piotra: „Jesteś słabym człowiekiem, ale na tej twojej słabości zbuduję Kościół oparty na prawdziwej Skale – którą Ja jestem.”
Św. Paweł w Liście do Koryntian: „Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała – to był Chrystus.”
Przyjąć swoją słabość, aby zamieszkała we mnie moc Miłości Jezusa. Na Nim się oprzeć i na Nim budować swoje życie
„A wy za kogo Mnie uważacie?”
Brat Karol świadomy swojej słabości wytrwale starał się wracać nieustannie do Jezusa, Jego słuchał i w Nim odnajdywał źródło swojego życia, powołania i misji.
Przywoływał również świętych Piotra i Pawła – jak ich nazywał „moich ukochanych Ojców”, aby pomagali mu powierzać się Jezusowi.

Modlitwa

„Jezu, Panie mój, uwielbiam Cię. Najświętsza Dziewico, św. Józefie pozwólcie mi, w tym błogosławionym dniu święta dwóch wielkich sług Pańskich klęknąć razem z wami u stóp Jezusa. Święty Piotrze, św. Pawle, moi Ojcowie, zegnijcie moje kolana przed Najświętszą Rodziną. Święty Piotrze, najwyższy pasterzu, prowadź mnie w obecności Jezusa! Święty Pawle, apostole narodów, ty, którego przynaglała miłość Chrystusa, ty, który byłeś naśladowcą Chrystusa, naucz mnie kochać Go, służyć Mu i naśladować ukochanego Jezusa. Obydwaj, nauczcie mnie oddawać się Jezusowi i trwać w tym oddaniu; z czystym sercem szukać Jego woli i doskonale ją wypełniać; rzucać się ze św. Piotrem w morze i chodzić po wodzie, trzymając za rękę Jezusa, bez obawy przed wiatrem i falą; aż do końca, aż do śmierci podążać za Jezusem. Obydwaj naśladowaliście Go w doskonały sposób, a ponieważ On chce, abym i ja tak postępował, powierzył mnie waszej ojcowskiej opiece. Pomóżcie mi Go naśladować, pomóżcie mi iść za Nim, Ojcowie, ja sam oddaję się w wasze ręce. Sprawcie, bym w każdej chwili mojego życia wypełnił wolę Jezusa. Amen!”
Karol de Foucauld, Z biegiem czasu, s. 93.

Rozważa ks. Robert, Wspólnota Kapłańska Jezus Caritas, Chrośla