Czuwanie w codzienności

Mk 13, 33-37

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!".
 

Rozważanie

Zaczyna się nowy czas. Czas odnowy serca. Piękny i wyjątkowy. Niestety, od wielu lat – z powodu moich różnych obowiązków – kojarzy mi się on wyłącznie z hałasem, mnóstwem dodatkowej pracy, brakiem ciszy i czasu na odpoczynek. Do tego jeszcze wszędzie pojawiające się kolorowe światełka i zimowe piosenki. Co roku zadaję sobie pytanie: Jak w tym wszystkim znaleźć miejsce na ciszę, na tęsknotę za Panem? Jak czuwać? Na czym to czuwanie w moim życiu, wśród tyłu zadań, ma polegać? Chyba właśnie na tym, że podejmę swoje obowiązki bez narzekania. Może moje czuwanie ma polegać na oddaniu Panu mojego zmęczenia, mojej tęsknoty za ciszą i spokojem. I znalezieniu pomiędzy tym wszystkim choć chwili na wyciszenie i wytchnienie. Bo czuwać to przede wszystkim robić to, co do mnie należy, ale robić to z Bogiem, otwierając swoje serce na Niego. Tak, by, gdy przyjdzie, moc powiedzieć: Sługą nieużytecznym jestem, wykonałem to, co powinienem wykonać (por. Łk 17, 10b).
Życie św. brata Karola było czuwaniem nie tylko przez to, że z miłością trwał przed Najświętszym Sakramentem, ale także przez to, że był otwarty na potrzeby innych. On także momentami zastanawiał się czy nie modli się za mało i czy przebywanie z ludźmi za bardzo go nie rozprasza i nie oddala od Boga. Ale odkrywał, że Bóg mieszka również w drugim człowieku. I służba z miłością również może stać się modlitwą. Czerpiąc ze Źródła, czyli z tabernakulum, szedł i służył. Na tym ma polegać czuwanie tych, którzy, żyjąc w świecie, pragną żyć w nieustannej bliskości Boga. Odkrywać Boga tam, gdzie jestem. Bo czuwać to mieć serce otwarte na Boga i bliźniego. Czuwać to kochać i służyć.

Modlitwa

Panie, oddaję Ci każdą chwilę mojej codzienności. Tobie oddaję moje zmęczenie, moje obowiązki, to, co jest dla mnie trudem, a także to, co jest moją radością. Pragnę wszystko czynić na Twoją chwałę. Niech moja codzienność stanie się pełnym tęsknoty oczekiwaniem na Twoje przyjście.

Rozważa Justyna OV, Osoba Konsekrowana, Opole