Piąty chleb

Ewangelia Mt 14,13-21
 

Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych. A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: Miejsce to jest puste i pora już spóźniona. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności! Lecz Jezus im odpowiedział: Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść! Odpowiedzieli Mu: Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb. On rzekł: Przynieście Mi je tutaj! Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości, i zebrano z tego, co pozostało, dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

Rozważanie

Jezus pragnie przeżyć czas pustyni. Oddala się na ustronną równinę nad Jeziorem Genezaret, chce przeżyć czas tylko z uczniami, potrzebuje czasu dla siebie i uczniów. Tymczasem wielki tłum pragnie Go zobaczyć, dotknąć, usłyszeć. Nauczyciel lituje się nad potrzebującymi, rozmawia z nimi, naucza, uzdrawia, karmi. Dzieli się z nimi nie tylko pokarmem, ale również słowem, swoim czasem, a przede wszystkim Sobą. Bóg w Jezusie jest Bogiem cierpiącym wraz z ludźmi, którzy są w potrzebie. To pierwsza postawa jaką Jezus uczy w dzisiejszej Ewangelii swoich naśladowców.
Uczniowie są zmęczeni, po uciążliwym dniu, oczekują odpoczynku. Mówią do Jezusa: „Miejsce to jest puste i pora już spóźniona. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności!” Oni są z Jezusem, głoszą Ewangelię, wykazują troskę o ludzi, ale chyba nie do końca czują się odpowiedzialni za ich los. Uważają, że powinni radzić sobie sam. Jezus uważa inaczej: „Wy dajcie im jeść!” On jest Pasterzem, który troszczy się nie tylko o sprawy ducha, ale również o ciało, o codzienność. „Wy dajcie im jeść!” jest to inny, nowy sposób powołania uczniów. Vittorio Messori pisze: „Jezus nie wie, co robić z wielbicielami. On chce ludzi, którzy starają się żyć Jego słowami”. To druga postawa.
Te dwie postawy odnajdujemy każdego dnia na Eucharystii. Jezus, który jest oraz troszczy się o wszystko. Według brata Karola, Eucharystia jest wyrazem miłości Jezusa do ludzi, poprzez Eucharystię Bóg znalazł sposób, aby być zawsze z nami, być bardzo blisko człowieka: „nie byłeś bliżej Najświętszej Dziewicy przez dziewięć miesięcy, gdy Cię nosiła w swym łonie, niż jesteś we mnie, gdy Cię przyjmuję ustami w Komunii”. Papież Franciszek pisze: „Ciało Chrystusa jest chlebem czasów ostatecznych”.
U stóp ołtarza w bazylice Cudownego Rozmnożenia Chleba w Tabdze znajdują się resztki bizantyjskich mozaik z V wieku. Najsłynniejsza z nich przedstawia kosz z chlebem i ryby. Jednak w przeciwieństwie do relacji Ewangelistów, artysta umieścił w koszu nie pięć, ale cztery chleby. „Piąty chleb” to Hostia, która na całym świecie, każdego dnia i w każdej minucie staje się na ołtarzu Ciałem Chrystusa, które karmi ludzkość od ponad dwóch tysięcy lat. „Piąty chleb” to również symbol każdego, kto żyje i trwa zjednoczony w miłości z Jezusem.
Czy jestem "Piątym chlebem" dla głodującego świata?

Modlitwa

Módlmy się modlitwą Ojcze nasz; szczególnie prośmy o chleb codzienny i bądźmy wdzięczni za dar obecności Chleba, który daje Życie - Eucharystii.

Rozważa Piotr.