Życzymy sobie nawzajem dobroci i stałej dyspozycji serca do nawrócenia na wszystkie dni nowego roku!"

KONFERENCJA ABPA JEAN-MARC AVELINE Z MARSYLII

(mianowany kardynałem w 2022 roku)

fragmenty

Abp Aveline wygłosił cztery konferencje wielkopostne w 2022 roku w sanktuarium Notre Dame de la Garde w Marsylii. Ich tematem było życie (błogosławionego jeszcze w tamtym momencie) Karola de Foucauld, życie naznaczone pragnieniem nieustannego nawracania się. Punktem stałym odniesienia w tym nawróceniu był Jezus z Nazaretu – dla Karola bowiem było oczywiste, że „nie świętych mamy naśladować”, bo „Jezus jest jedynym wzorem”. Przedstawiamy tu wybrane fragmenty jego konferencji.

„… Pierwsze słowo, jakie mi się nasuwa, kiedy myślę o postaci Karola de Foucauld, to dobroć. Kiedy uważnie oglądamy jego zdjęcia widzimy, jak z upływem czasu jego twarz coraz bardziej odzwierciedlała dobroć, której promieniowanie pochodziło z całkowitego ogołocenia i powierzenia się Bogu.
Kiedy przygotowywałem te konferencje, bardzo mnie uderzała stała dyspozycja Karola, by się nawracać. Pozwalał Panu czynić ze swoim życiem, które wcześniej Mu oddał, co Mu się podoba, nawet jeśli nie rozumiał, dlaczego żaden z jego projektów tak naprawdę się nie powiódł: ani ewangelizacja Maroka, ani bycie trapistą, ani założenie nowego zgromadzenia.

Karol z pewnością zrozumiał, że Bóg chciał, by się zadowolił „karczowaniem” tam, gdzie później inni mieli siać i sadzić – choć myślał, że chodziło tylko o głoszenie Ewangelii ludom Sahary. Nie wiedział, że Bóg poprzez niego przygotowywał nowy etap w działalności misyjnej całego Kościoła. W moich konferencjach pragnę przekazać prawdę o darze, jaki Bóg, poprzez życie i świadectwo brata Karola, złożył Kościołowi. Czy Karol, kapłan diecezji Viviers, który poznał twarde życie żołnierza, następnie badacza i odkrywcy, geografa, mnicha, kapłana i pustelnika, może nam pomóc słuchać tego, co Duch mówi dzisiaj do Kościoła, by wesprzeć jego misję…?”

„Ten człowiek może dzisiaj pomóc Kościołowi w przeżywaniu wspaniałego powołania katolickiego, powołania do powszechnego otwarcia się, do tej dobroci, tej pewności, że każdy człowiek jest ukochany przez Boga, że każdy człowiek jest bratem, za którego Chrystus oddał swoje życie.

Dla modlitwy Karola ważne były 3 miejsca: Nazaret, Betania i Getsemani.

Trzeba nam się uczyć - jak w Nazarecie - życia powszechnością ostatniego miejsca, którym jest służba i przyjmowanie najmniejszych.

Trzeba nam się uczyć - jak w Betanii - powszechności braterstwa przez dialog i współpracę ze wszystkimi ludźmi dobrej woli.

Trzeba nam się uczyć - jak w Getsemani - powszechności powierzenia się, ćwicząc się we współpracy z Duchem Świętym, składając świadectwo Synowi i oddając się w ręce Ojca.

Piękne jest powołanie Kościoła katolickiego do powszechności. Karol, jako prekursor, dobrze je odczytał, pozwalając się prowadzić Duchowi Świętemu tam, gdzie Jezus by poszedł, i powtarzając niezmordowanie w swojej modlitwie: „Boże, spraw, by wszyscy ludzie poszli do nieba!”.   W imieniu  Jezusa – swego Pana i Brata - powołaniem tym obdarowuje dzisiaj Kościół..  

Niech Bóg będzie uwielbiony!”